10 jaar na Huizinge: Opgroeien met aardbevingen, ‘Op de fiets hadden we het er altijd over’
Een avondje voetbal kijken met pa, totdat de aardbeving van Huizinge de muur doet trillen. De 22-jarige Xander Anema uit Middelstum weet het nog als de dag van gisteren: ‘Die muur ging zo erg heen en weer. Alsof ik mijn hoofd heen en weer slingerde.’
Op donderdag 16 augustus 2012 beefde de grond in Groningen als nooit tevoren door een aardbeving van 3.6 op de Schaal van Richter. Nu tien jaar later staan we uitgebreid stil bij die beving bij Huizinge, de impact en de gevolgen.
Eerst dacht hij dat een zware kist met aardappelen achter de boerderij omviel. ‘Ik keek mijn vader aan van: wat gebeurt hier?’, zegt Anema in de woonkamer waar hij op dat moment ook zat. 'Het begon met een knal, en hard ook! Dat je denkt van wat botst nu tegen het huis aan.’
10 jaar na Huizinge: ‘Opgroeien tijdens de aardbevingen in Groningen’
Anema was destijds 12 jaar en ging na de zomer naar de middelbare school. ‘Bij aardrijkskunde leerden wij dat de aardbevingen in Groningen niet normaal waren.’ Als er weer een beving geweest was praatte hij daarover met zijn vrienden op weg naar school. ‘Dat je dan weer wakker was geworden van een knal en een trilling, en je daarna maar weer verder sliep.’
Opgroeien met de aardbevingen
‘In het begin na die zware beving dacht je wel van, wauw, wat was dit. Maar je was jong, en je wist niet wat er voor je ouders allemaal speelde.’ De schadeafhandeling van het huis was iets waar hij zich als kind niet mee bezig hield. ‘Maar je zag de schade natuurlijk wel.’
Het werd uiteindelijk min of meer normaal als er weer een aardbeving was. Hij herinnert zich dat op een gegeven moment zijn oude basisschool afgebroken vanwege aardbevingsschade. Maar naarmate Anema meer volwassen werd namen ook zijn zorgen over de bevingen toe.
Onbezorgd kunnen slapen
Die zorgen hebben ook te maken met Anema's plannen om een huis kopen. ‘Maar dat is wel een woning waar een lintje van acuut onveilig omheen kan als er weer een aardbeving voorbij komt.’ Hij woont daarom nu nog bij zijn ouders, totdat het huis dat hij op het oog heeft opnieuw beoordeeld is.
De laatste tien jaar is er niks verbeterd. Het is altijd hetzelfde geweest
Volgens hem is het nog maar de vraag of hij in het huis kan wonen. ‘Of het wordt eraf geveegd, of het wordt versterkt.’ Hij hoopt dat hij over tien jaar in een aardbeving bestendig huis woont. ‘Dat ik dan onbezorgd kan slapen in mijn eigen huis.’
Veel vertrouwen heeft hij niet in de afhandeling van de aardbevingsschade in Groningen. ‘De laatste tien jaar is er ook niks verbeterd. Het is altijd hetzelfde geweest.’
Niet weg uit het dorp
Ondanks de aardbevingen is vertrekken voor Anema geen optie. ‘Het is hier zo mooi, hier heb ik mijn rust. Ik woon hier al 22 jaar, ik ben hier opgegroeid. Ik voetbal bij Middelstum, en al mijn vrienden wonen daar.’
De toekomst
Anema heeft een realistische blik op de toekomst. Hij gelooft dat de oorlog tussen Rusland en Oekraïne nog lang zal duren. ’En dan zullen ze wel weer gas nodig hebben. Ook wel weer begrijpelijk.’
Gewoon gelijk alles aanpakken, en niet alleen foto's maken van aardbevingsschade
Hij vindt dat als er weer naar gas wordt geboord, er meer duidelijkheid moet komen voor de mensen in Groningen. ‘Niet alleen even langs komen voor een paar foto’s voor aardbevingsschade. Gewoon gelijk alles aanpakken.’
Een ding weet hij zeker, de boerderij van zijn ouders zal er over een aantal jaar totaal anders uitzien. ‘Het is een oud huis en heeft te veel schade, of het moet verstevigd worden of het moet eraf.’
