Man masturbeert in de trein tegenover jonge vrouw: 'Niemand hielp me'
Het is donderdag 28 juli als de 22-jarige Lisa in Buitenpost op de valreep de sneltrein naar Groningen haalt. Ze komt van haar werk en gaat naar huis. Tijdens de rit naar Groningen ziet Lisa dat de man schuin tegenover haar zichzelf aan het bevredigen is, terwijl hij naar haar kijkt. 'Ik schreeuwde het uit, maar niemand deed iets.'
Lisa is niet haar echte naam. In verband met haar veiligheid is de naam gefingeerd. De echte naam van Lisa is bekend bij de redactie.
'Hij staarde me recht in m'n ogen aan'
'Ik stapte in de trein en ging voorin zitten', doet ze haar verhaal. 'Ik reed vooruit en er zat een man schuin tegenover mij, hij ging achteruit. Ik was een beetje bezig op mijn telefoon en lette niet echt op. Maar toen zag ik dat die man steeds naar me aan het kijken was, dus ik keek op en hij keek me recht aan.'
De man heeft volgens Lisa een opvallende tatoeage van een spin in zijn gezicht. 'Ik veroordeel dat niet, dus ik glimlachte wat en ging verder op mijn telefoon. Toen ik weer opkeek staarde hij me recht in mijn ogen aan. Ik keek naar beneden en zag dat hij zich aan het aftrekken was. Hij keek ook niet weg, maar hij bleef me recht aanstaren.'
'Viespeuk!'
Lisa schreeuwt het van schrik uit. 'Viespeuk! Waar ben je mee bezig?!' Ze staat met veel kabaal op en gaat snel ergens anders zitten. 'Hij schreeuwde terug dat ik me met mijn eigen zaken moest bemoeien. Veel mensen keken om, maar niemand deed iets.'
Op de nieuwe plek waar ze is gaan zitten, zitten ook twee oudere mensen. Ze vertelt hen wat er zojuist is gebeurd. 'Ik was natuurlijk helemaal overstuur. Die mensen waren heel lief. Ze boden ook aan om met me te wachten tot hij weg was. Maar in Groningen is hij meteen naar buiten gerend.'
'Niemand deed iets'
Op het station in Groningen wordt Lisa aangesproken door de twee meisjes die achter haar zaten. 'Zij kwamen toen wel naar me toe en vroegen of het goed met me ging, maar daar had ik niet zoveel aan. Op het moment dat ik het zag en het uitschreeuwde, hielp niemand me. Er zaten wel zes of zeven mensen om me heen in mijn treingedeelte. Niemand deed iets, ze keken me alleen maar raar aan.'
Aangifte
Die avond belt Lisa - een uur na het incident - met vervoerder Arriva. Haar wordt aangeraden om aangifte te doen. Dat is ook wat ze wil, dus ze belt ook met de politie. 'Ik kon daar op 11 augustus om half vier terecht.' Twee weken later dus. 'Online aangifte doen was ook niet mogelijk, zeiden ze.'
De aangifte heeft ze afgelopen donderdagmiddag gedaan. Tot haar eigen verbazing krijgt ze de vraag waarom ze zo lang gewacht heeft met aangifte doen. 'Dat vond ik best een beetje bijzonder, maar ze gaan proberen hem te identificeren. De politie hoopte dat Arriva de camerabeelden nog heeft. Daar leken ze niet zeker van.'
Camerabeelden overschreven
Die twijfel blijkt terecht, want navraag bij Arriva leert dat de camerabeelden na drie dagen worden overschreven. 'Wij mogen beelden in verband met privacy niet tot in de lengte van jaren bewaren', zegt een woordvoerder. 'Dus ze worden 72 uur bewaard en daarna overschreven.'
'Bij schennispleging verwijzen we altijd door naar 112. Als iemand niet kan of wil bellen, is er ook een 112NL-app waarmee je met de meldkamer kunt appen. Als zoiets gebeurt raden we aan om zo snel mogelijk aangifte te doen.'
Weinig verwachtingen van aangifte
Als Lisa het verhaal van Arriva hoort, valt ze bijna van haar stoel van verbazing. 'Wat is dat voor raars?', zegt ze. 'Toen ik op de avond zelf belde werd me aangeraden om aangifte te doen, maar die mevrouw begreep dat het heel heftig was dus ik kon het op mijn eigen tempo doen. De politie kon altijd de beelden krijgen, zei ze. En ik heb meteen de politie gebeld, maar ik kon er pas op 11 augustus terecht.'
Door dit alles heeft Lisa geen al te hoge verwachtingen van wat er met haar aangifte gaat gebeuren. 'Maar het geeft wel een signaal af.' Ze hoopt in de eerste plaats dat hetgeen haar is overkomen niemand anders gebeurt. Maar als dat wel zo is, dat mensen het slachtoffer helpen en de schennispleger aanspreken op het gedrag.
'Help de volgende keer'
'Het gaat verder wel goed met me', vertelt Lisa. 'De eerste keer dat je weer in de trein gaat zitten, kijk je wel goed waar je gaat zitten. Ik ben extra alert, let op wat een man met z'n handen gaat doen.' Ieder meisje waar Lisa haar verhaal aan vertelt, lijkt voorbereid op een ongewenste situatie als deze, vertelt ze. 'Dat vind ik bizar.'
'Hopelijk gebeurt het nooit weer, maar ik hoop dat mensen na het lezen van dit verhaal helpen als ze een meisje 'Viespeuk!' horen schreeuwen. Dat doet ze niet zomaar.'