Deze dag: Jan Pelleboer en de reclame

Doewe Pelleboer, zoon van Jan, kan zich nog goed heugen hoe groot de bekendheid van zijn vader was. Beter gezegd: nog altijd is, tot op de dag van vandaag. In elk geval bij mensen van mijn generatie. In 1992 overleed Jan Pelleboer volkomen onverwacht. ’s Nachts, aan een hartstilstand. Dat gebeurde uitgerekend nadat hij een serie grote opdrachtgevers had afgezegd. Zodat er meer tijd was voor andere dingen. Leuke dingen.

Zijn vrouw en kinderen troostten zich met de gedachte dat Jan een mooi leven had gehad. Meer dan tien jaar zag hij zijn kleinkinderen opgroeien. Altijd was hij in de weer met zijn passie, het weer. Of zoals Doewe het zei in de film die in 2002 werd gemaakt: ‘Hij was het weer.’

De kinderen hebben van pa geërfd, dat ze bij storm en onrustig weer extra oplettend zijn. Opwinding voelen. En ook dat ze leven bij de klok. Want die weerpraatjes – ‘Pelleboer!’ - , moesten dag in, dag uit op dezelfde tijd uitgesproken worden. Vooral door de weekendweersverwachting bij de TROS-televisie op vrijdagavond, werd Jan een heel erg bekende Nederlander.

Reclame maken met die leuke man van die weerspreuken en die grapjes was wat heel veel bedrijven wilden. Een elektronicagigant kwam met een goed voorstel, Jan zei ja. Mits de opnames thuis in Paterswolde konden plaatsvinden. Dat was een eis, altijd. Doewe kon op kamers wel een nieuwe televisie gebruiken. En dus kwam die er, compleet met videorecorder.

In de krant van deze dag uit 1982, is te lezen dat er veel bedrijven en instellingen zich weinig gelegen lieten liggen aan reclameregels. In een kappersblad stonden tekeningen van Jan, met als begeleidende tekst: ‘Weer of geen weer, met Kerastase altijd meneer.’ Een kapper uit Eelde had zo’n tekening meteen laten afdrukken als advertentie in een plaatselijk weekblad. En bracht zowaar een flesje shampoo, als ‘tegenprestatie’.

Pelleboer heeft eens laten uitzoeken door een advocaat, of hij iets tegen ongevraagde uitingen van reclame met behulp van zijn bekendheid kon ondernemen. Het bleek moeilijk om er iemand op aan te spreken. Hij liet het maar zo.

Als zoon Doewe zijn achternaam geeft, komt er vaak een reactie. Ook van mensen die tot een jonge generatie te rekenen zijn: ‘Laatst nog, een jonge vrouw, waarvan de ouders altijd met grote aandacht luisterden naar het weer, tussen de middag bij Radio Noord. En dan moest zij als vijfjarig dochtertje altijd stil zijn… Ssssst!’

Op deze dag, de derde september, precies veertig jaar geleden, zei Jan Pelleboer tegen een Nieuwsblad-verslaggever: ‘Ik wil niet te kijk zitten voor allerlei reclames. Maar er gebeurt zoveel, waar ik helemaal niets van af weet.’

De tol van de roem. Zijn vrouw Janny is inmiddels in de negentig en nog altijd goed bij de tijd. Destijds zei ze al met een grote glimlach: ‘Ach ja, als we weleens rondliepen in Bunde, een halfuurtje verderop, dan was Pelleboer ganz unbekannt.'