Kantoormedewerkers helpen mee in de zorg bij zorginstelling Cosis: 'We doen het samen'

Zo is het goed mogelijk dat iemand van kantoor een dag meehelpt op een woongroep. Een zorgachtergrond hoef je niet te hebben, iedereen binnen Cosis kan zich opgeven.

Joanneke Bits is procesbegeleider. Binnen Cosis helpt zij de verschillende teams om grip te krijgen op hun werk. Bijvoorbeeld door verantwoordelijkheden en uitdagingen in kaart te brengen. Ze noemt het een ‘reis’, waarin ze samen met de medewerkers werkt aan onder meer teamontwikkeling.

In de zomerperiode was de druk op de verschillende zorglocaties zo hoog, dat de focus volledig op zorg kwam te liggen en Bits haar project tijdelijk stil werd gelegd. Dat gaf haar ruimte voor andere dingen.

En dus werkte ze een dag mee op een woon- en dagbestedingslocatie voor volwassenen en ouderen met een ernstige verstandelijke beperking. Bits: ‘Ik vind dat je het met z'n allen moet doen. Het kan niet zo zijn dat ik het eigenlijk niet zo druk heb, en dat mijn collega’s op de locaties zich de benen uit het lijf lopen. Dat moet je gezamenlijk dragen.’

Het begin was onwennig, maar al snel merkte Bits dat je best veel kunt doen. ‘De mensen die hier wonen hebben veel nabijheid nodig, dat heb ik proberen te geven.’

Door bij de cliënten te gaan zitten en hen gezelschap te houden werd het vaste personeel al erg geholpen. ‘Er was een dame die graag een stukje wilde lopen, dus die heb ik in de arm gepakt.’ Maar ook hele praktische dingen zoals de afwasmachine inruimen, de was draaien, of schoonmaken draagt enorm bij.

‘Ik had er een heel goed gevoel bij’, vertelt Bits, ‘en ik had ook echt het gevoel dat ik iets had kunnen doen.’ Bovendien ontdek je nog eens iets over jezelf, zegt Bits: ‘Ik vond mezelf heel geduldig, terwijl ik normaal helemaal niet zo’n geduldig persoon ben.’

Marjel Buiter heeft in haar werk als gedragswetenschapper bij Cosis best veel contact met cliënten. Ze is eindverantwoordelijk voor de zorg op de woonlocaties. Buiter: ‘Ik geef begeleiders handvatten voor de zorg, denk mee als het vastloopt of wanneer er dingen veranderen.’

Samen met iedereen die betrokken is rondom een cliënt kijkt ze wat er goed gaat of waar misschien iets moet veranderen.

Ze draaide een dienst mee in een woonzorgcentrum voor ouderen. Dat was in het begin wel even zoeken: ‘Ik wilde wel van alles doen, maar je kan of mag ook niet alles zonder zorg achtergrond.’

Haar waarde vindt ze, net als Bits, in het bij de groep zijn. Daardoor kan het vaste personeel met een gerust hart zorgtaken uitvoeren, zoals het wassen of naar bed brengen van mensen.

Zowel Buiter als Bits ervaren dat ‘er gewoon zijn’ eigenlijk het belangrijkste is voor de cliënten. Een uurtje kletsen of een stukje lopen is al heel waardevol. Die realisatie neemt Buiter mee in haar werk als gedragswetenschapper, waar ze soms in te grote stappen denkt: ‘Je hoeft niet altijd heel veel te doen, soms is even naast iemand zitten al genoeg.’

Ook Bits vindt het waardevol voor haar werk als procesbegeleider om mee te maken wat de dagelijkse realiteit is van de teams. ‘Het zou heel goed zijn dat medewerkers van ondersteunende diensten eens per jaar een dienst meedraaien. Om te zien hoe het gaat op locaties, en waar we het eigenlijk voor doen’. Dat zorgt volgens haar ook voor onderling begrip.

Volgens Buiter is het wel goed om als organisatie te inventariseren wat nu precies de taken zijn die je kan doen als je komt helpen. Dan hoef je dat niet telkens opnieuw uit te zoeken.

Een hele dienst meedraaien is niet voor iedereen mogelijk. Daarom heeft Cosis nog een ander project, ‘een pakketje werk’. Een lijst met daarop dingen die anders misschien blijven liggen, zoals cliënten helpen in de tuin of een tochtje maken op een duofiets. Werknemers van Cosis die tijd en zin hebben, kunnen zo’n pakketje oppakken.