'De zzp’er is het nationale pispaaltje'

Het gaat nergens anders meer over: de Nederlandse werknemer kan de rekeningen niet meer betalen. Bij Jinek komen gedupeerde en hardwerkende Nederlanders aan het woord. Zelfs met een modaal inkomen redden zij het niet meer. Het is schrijnend om hun verhalen te horen. Via #ikredhetnietmeer wordt massaal uiting gegeven aan de grote zorgen die er momenteel zijn.

Onze hoop is gevestigd op de regering, die naarstig op zoek is gegaan naar manieren om de koopkracht enigszins te repareren. Je zou zeggen dat die reparatie is bedoeld voor álle hardwerkende Nederlanders.

Ook voor de zelfstandigen die gemiddeld genomen niet meer dan modaal verdienen. Die óók geconfronteerd worden met stijgende prijzen. Maar wat schetst mijn verbazing? De kosten voor deze reparatie komen onder andere terecht bij… de zelfstandigen.

We hebben het dan over zzp’ers, winkeliers, bakkers, kappers en daarmee een hele grote groep ondernemers die al een hoge prijs heeft betaald tijdens de coronalockdowns.

En dat geldt ook voor zzp’ers in Groningen, een stad met een relatief hoog aantal zelfstandigen. Groningen telt inmiddels ruim 17.500 zzp’ers, evenveel als alle werknemers samen van de twee grootste werkgevers, het UMCG en de Rijksuniversiteit.

Tijdens de coronacrisis werden ze al afgescheept met een volstrekt ontoereikende bijstandsregeling. Blijkbaar was de gedachte dat zzp’ers daar wel genoeg aan zouden hebben. Dat terwijl de grote bedrijven een ruimhartige compensatie kregen voor werknemers, waardoor hun loon op peil bleef en de banen behouden bleven.

Waar zzp’ers moesten lenen en interen op hun buffers die ze hebben voor ziekte of pensioen, worden ze nu dubbel ‘gepakt’: ze moeten meebetalen aan de koopkrachtreparatie door het versneld afbouwen van de zelfstandigenaftrek, terwijl hun besteedbaar inkomen enorm daalt door de gestegen prijzen.

Waarom deze oneerlijke maatregel? In het licht van de reden van de invoering van de zelfstandigenaftrek wordt het helemaal bizar. De oorzaak van de invoering was namelijk de oliecrisis in 1973-1974. Deze wereldwijde crisis veroorzaakte een enorme inflatie, waardoor de inkomens van ondernemers kelderden.

In reactie daarop werd het eerst als tijdelijke maatregel ingevoerd ter compensatie. In 1982 werd de aftrek permanent ingevoerd omdat het een maatschappelijk doel had: het bevorderen van het ondernemerschap.

Dat telt allemaal nu blijkbaar niet meer. Het zelfstandig ondernemerschap is niet meer iets dat we moeten stimuleren en koesteren. Als het aan de regering en de vakbonden ligt, wordt het zo onaantrekkelijk mogelijk gemaakt. Zzp’ers lijken het nationale pispaaltje geworden.

Heb je een eenmanszaak zonder of met enkele medewerkers, dan moet je niet alleen de hoge prijsstijgingen het hoofd zien te bieden, maar ook een eventuele loonstijging én de versnelde afbouw van de zelfstandigenaftrek incasseren. En dat terwijl de buffers voor veel zelfstandigen al waren verdampt.

Maar de regering schiet hiermee in zijn eigen voet. Voor ondernemers is er maar één oplossing om die lastenverzwaringen het hoofd te bieden en te overleven. Dat is het verhogen van de prijzen.

Welkom loon-prijsspiraal!