Door de mand: Kees Vlietstra en de wet van Murphy op neighbor day

Kees Vlietstra
Kees Vlietstra © RTV Noord
De avond van Burendag. Ik rij in mijn eentje vanuit Oldeholtpade naar Meerstad. We hebben met mijn geliefde korfballers van Nic.1 verloren van SCO. Het regent. In Langs de Lijn op NPO Radio 1 is er via een interview met Louis van Gaal een voorbeschouwing op de interland tegen de Belg.
Krijg niet alles mee. Gaat weer over keepers, penalties en Peter Murphy. Die Murphy is niet de vijfde keeper van Oranje maar een nieuw staflid van Louis.
Met behulp van Murphy, die in de jaren tachtig en negentig bondscoach was van de Nederlandse volleybalsters, moet op mentaal vlak een stap worden gezet. De 75-jarige geboren Canadees is expert in teamdynamiek en persoonlijke voorkeuren. 'Hij gaat met de keepers bespreken hoe je een nemer in verlegenheid kan brengen', vertelt Van Gaal.
De woorden van Louis en de ruitenwissers dansen op de voorruit. De verloren wedstrijd tegen SCO spookt door mijn hoofd. Wat had ik als coach anders moeten doen in teamdynamiek en persoonlijke voorkeuren? Thuis maar even bestuderen.
Vond het wel gaaf dat er zoveel Nic.-ers langs de kant stonden. Ik bel mijn jongste zoon. En om alle 'niet-bellen-achter-het-stuur-moraalridders' voor te zijn: geen paniek, ik rij altijd handsfree.
Na drie keer bellen zonder reactie neemt jongste zoon eindelijk op.
‘Moi pap, we zijn nu in de Appie en gaan straks nog even chillen bij Teun.’
Ik schakel snel al heb ik geen idee wie Appie en Teun zijn.
‘Leuk man, hoe laat ben je thuis?’
Grote zucht. ‘Weet ik niet hoor. Als het niet meer chill is. Wat ga jij doen dan pap? Ga je nog stadje in?’
Ik zucht terug. ‘Is niet echt aanleiding voor hè? Je hebt onze wedstrijd toch ook gezien?’
Het is even stil aan de andere kant van de lijn.
‘Ja pap, ze schoten als kikkers.’
Thuis op de bank is Studio Sport het behang. Een voorbeschouwing op de mannenrace op het WK wielrennen in het Australische Wollongong. Gaat Mathieu van der Poel het doen in Down Under? Hoe gaat hij om met de jetlag? Denk in een flits nog even aan oud wereldkampioen Joop Zoetemelk die jaren geleden verkondigde dat je een grote wedstrijd wint in bed.
De wegwedstrijd start midden in de Nederlandse nacht. Ik zet de wekker alvast en blader nog wat in een boek van Peter Murphy: ‘Totaal Coachen’, ondertitel: ‘Begeleiden met Action Type.’
Het voorwoord, uit 2006, is van Louis van Gaal. De cirkel is rond. Daar kennen ze elkaar van. Louis en Peter. Ik heb het boek jaren geleden al eens bestudeerd tijdens een cursus, TopCoach 5. Interessant. Aardige man ook die Murphy. Nu bij het doorbladeren komt het allemaal weer terug. De lessen van Murphy. Action Type: Een uniek systeem dat niet alleen inzicht verschaft in voorkeursgedrag van coach en sporters maar ook handvatten aanreikt om nog beter te presteren.
Ik val in slaap op de bank. Boek op buik. Als de wekker gaat zet ik de tv weer aan. Mathieu gaat voor goud. Vooraf een kort interview. Mathieu is in de Australische nacht voor de race opgepakt door de politie. Hij lag op advies van Zoetemelk vroeg in bed maar werd wakker van luidruchtige buren op de gang.
Van der Poel ergerde zich aan hun gedrag en ging verhaal halen. Voor de start bevestigde de Nederlandse renner het voorval voor de camera’s van de NOS en Sporza. 'Het klopt ja. Er was een klein geschil. Het ging over luidruchtige buren en ze zijn hier vrij strikt. Ik lag vroeg in bed en kinderen op de gang van mijn kamer vonden het nodig om continu aan te kloppen. Na een paar keer was ik er klaar mee. Ik heb niet zo vriendelijk gevraagd om te stoppen. Daarna werd de politie gebeld en werd ik meegenomen.'
Mooi verwoord. 'Niet zo vriendelijk gevraagd.' De politie van New South Wales had een andere verklaring.
'Rond 22.40 uur was een man in een hotel in Brighton-Le-Sands betrokken bij een woordenwisseling met twee tienermeisjes, van 13 en 14 jaar oud. De man zou beide tieners geduwd hebben, waarbij de ene op de grond viel en de andere tegen de muur geduwd werd met een kleine schaafwond op de elleboog tot gevolg. Op de hoogte gebracht van het incident, belde het hotelmanagement vervolgens de politie.'
Lekker dan. Lekkere buren op neighbor day. Na dertig kilometer stapt een mentaal vermoeide Van der Poel af. Ik schud met mijn hoofd en val weer in slaap om een uur later wakker te schrikken van het openslaan van de voordeur. Jongste zoon komt thuis van het chillen en gaat in één lijn door naar de koelkast. Hij schrikt van mijn schrikreactie.
'Hé pap, jij wilt vast wel even wat kroketten voor me airfreyeren.’
Wrijf in mijn ogen. De contactlenzen hebben afslag verstandskiezen genomen. Wakker worden terwijl je wil slapen. Denk direct aan Mathieu van der Poel en heb tijdens mijn eerste woorden al spijt.
‘Wat denk jezelf vriend? Het is hier geen hotel.’