Hoe voorkom je dat personeel naar een andere baas gaat?

Hoe houd ik mijn personeel vast? Die vraag is nu dringender dan ooit. Je hoeft maar naar de lange rijen wachtenden en geannuleerde vluchten op Schiphol te kijken om te zien wat er kan gebeuren als je die vraag niet stelt.

Als je medewerkers niet behandelt en beloont zoals ze graag willen dan lopen ze weg naar een baas waar ze het beter hebben – of denken te krijgen. Vind dan maar eens nieuwe mensen, in een tijd waarin er in bijna alle sectoren een personeelstekort is.

Er is veel onderzoek gedaan naar hoe organisaties werknemers kunnen vasthouden en waar mensen bij gedijen. In een belangrijk onderzoek naar ‘innerlijke werkbeleving’ werd werknemers gevraagd waar ze op een werkdag de meeste energie van kregen. Ze hielden er een dagboek over bij.

De top vijf was als volgt: heldere doelen in het werk, hulp krijgen bij het boeken van vooruitgang in het werk, erkenning krijgen voor goed werk, een materiële beloning die in lijn is met de zwaarte van het werk, en het ervaren van persoonlijke steun.

Met stip op 1 stond hulp krijgen bij het boeken van vooruitgang in het werk, zoals praktische hulp van de systeembeheerder omdat je computer vastloopt of het meedenken van een leidinggevende of collega met iets dat om een oplossing vraagt.

Hulp wanneer je vastloopt helpt natuurlijk ook om je doelen te bereiken. En het geeft je daarnaast het gevoel dat je op je werk wordt gesteund. Geen wonder dat werkenden dit soort hulp zo waarderen. Een leidinggevende die wel vriendelijk is maar niets doet, dat frustreert.

De onderzoekers vroegen k de leidinggevenden naar waar zij dachten dat hun mensen de meeste energie van kregen. Slechts één op de tien managers koos voor ‘hulp bij het boeken van vooruitgang’. Dat de medewerkers zelf er zo anders over dachten, was voor de managers een eye-opener.

Naast deze top vijf van energiegevers speelt ook de motivatie van werknemers een belangrijke rol. De vraag hier is of iemand intrinsiek of extrinsiek gemotiveerd is.

In het eerste geval passen taken bij wat iemand leuk vindt en bij zijn persoonlijkheid en talenten. Iemand is extrinsiek gemotiveerd wanneer de motivatie van buitenaf wordt beïnvloed; door verwachtingen van ouders, de maatschappij, de overheid of de werkgever.

Is de motivatie extern, dan loopt de medewerker een grotere kans op (werk)stress en burn-out dan iemand die werk doet wat bij hem past.

Tot slot nog even aandacht voor jongeren. Die hebben vaak hoge verwachtingen van hun werk. Ze lijken ook wat minder weerbaar als het om fouten maken en feedback gaat. Nu kun je als werkgever stellen ‘je past je aan of je stapt op’, maar je kunt ze ook enigszins begeleiden bij het overbruggen van de kloof tussen opleiding en werk, tussen verwachting en realiteit. Wees je als chef hiervan bewust. Een klein beetje begrip lijkt me al een mooie eerste stap.