Held van de Oosterparkwijk niet langer te missen: 'Dit is een hele eer'
Hij had een voorhoofd van schokbeton, en kopte het Nederlands elftal in de WK-finale van 1978 naar de verlenging. Ruim zeven jaar na zijn dood is Dick Nanninga niet langer te missen in de Oosterparkwijk.
Ze hebben er ruim drie uur voor in de auto gezeten, maar Petra en Sandra Nanninga vinden de rit meer dan de moeite waard. Vandaag klinkt hun zuidelijke tongval in de Oosterparkwijk, de wijk waar ze vooral herinneringen aan hebben dankzij logeerpartijtjes bij familieleden.
Want toen hun vader Dick Nanninga met het gezin vertrok naar Zuid-Limburg, waren de tweelingzussen amper drie jaar oud. De oer-Groningse midvoor, bonkig en kopsterk, speelde als amateur bij de Oosterparkers, brak door bij de profs van SC Veendam en vestigde zijn naam bij Roda JC in het Limburgse Kerkrade. Bondscoach Ernst Happel was gecharmeerd van de ongepolijste doelpuntenmachine en nam hem als pinchhitter mee naar het WK in Argentinië.
'Dick Nanninga Dag'
Daar beleefde Nanninga zijn absolute ‘moment of fame’, door in de WK-finale kiezelhard raak te koppen. Al die verhalen komen zaterdagmiddag weer boven tafel tijdens Dick Nanninga Dag. Een levensgrote muurschildering van de beroemdste wijkbewoner die de Oosteparkwijk voortbracht, pronkt groots op de gevel van het Ripperdahuis.
Achter de schermen heeft Kamerlid Sandra Beckerman (SP) bergen werk verzet voor het zover was. Zij was het die samen met toenmalig Kamerlid Tjeerd van Dekken (PvdA) het eerbetoon aan Nanninga op de agenda zette. Aangestoken door RTV Noord-columnist Pieter de Hart ging Beckerman, met steun van de familie, aan de slag.
Een kleine zeven jaar na die column is het zover. Ruim tachtig aanwezigen aanschouwen de muurschildering van de Duitse streetart-kunstenaar Jack Lack.
'Voor ons als kinderen is het een eer'
‘Ik vond het heel indrukwekkend en hij lijkt er echt op’, zegt dochter Petra Nanninga. ‘Ik was toch wel een beetje ontroerd om hem zo groot te zien. Voor ons als kinderen is het een eer dat je vader zo groot op de muur prijkt.’
Tweelingzus Sandra heeft net als Petra louter positieve herinneringen aan de Oosterparkwijk. ‘We hebben hier aan de Nachtegaalstraat veel gespeeld. Het is leuk om hier weer te zijn. Veel jeugdherinneringen komen naar boven.' Als ze de muurschildering ziet, moet ze wel even slikken. 'Ik had de muurschildering al op Facebook gezien, maar in het echt is-ie veel mooier.’
Excuses van voormalig FC-baas
Voormalig FC Groningen-directeur Hans Nijland is een van de vele aanwezigen die de muurschildering goedkeurend aanschouwt. Hij biedt, met een kleine knipoog, vele jaren na dato excuses aan voor het feit dat de FC Nanninga nooit binnenhaalde als veelscorende spits. Zanger Meindert Talma refereert er aan in zijn ode aan Dick Nanninga, die hij omschrijft als de beste spits die nooit voor FC Groningen speelde en als de profeet die niet geëerd werd in zijn eigen stad. Nijland geeft het ruimhartig toe.
Zo is het een middag met louter mooie herinneringen en verhalen. Toch is de cirkel nog niet helemaal rond. De meest verstokte Oosterparkers hebben namelijk nog een diepe wens: hun voetbalclub De Oosterparkers, nu weggestopt op een winderig sportpark Kardinge, hoort in de Oosterparkwijk thuis. Of dat nog even geregeld kan worden.