Jij in Groningen, je familie in Oekraïne: 'We moeten hoop houden voor de toekomst'

26 december 2022, 10:00 • 3 minuten leestijd

Tanya's gezin is even weer compleet © Eigen foto

Hoe vier je kerst en oud en nieuw als tweeduizend kilometer oostwaarts je dierbaren in een oorlog leven? Tanya Kolisnyk en haar zoons Boris en Glibt ontvluchtten eind maart de oorlog in Oekraïne en wonen sindsdien bij oud-Kamerlid Antje Diertens in Stad. Ondanks alles proberen ze er deze dagen het beste van te maken.

Het gezin Kolisnyk woont bijna tien maanden in Nederland en raakt hier steeds meer gewend. De kinderen doen het goed op school en Tanya vindt ook steeds meer haar weg in de omgeving. Ze is muzikant en zingt bij twee koren, waaronder het koor van het Noord Nederlands Orkest. Het helpt haar om de gruwelen in haar thuisland te vergeten.

'Muziek en kunst hebben mij gered. Gisteren had ik bijvoorbeeld veel zorgen over wat er in mijn land gebeurt. Toen voelde ik mij echt slecht, maar nu ben ik aan het zingen en voel ik me veel beter', zegt Tanya.

Op de vlucht voor de oorlog: 'Muziek en kunst hebben mij gered'

Niet alle dagen gaan goed. Tanya is vaak neerslachtig en is eigenlijk continu bezig met wat er allemaal in haar land gebeurt.

'Het gaat op en neer. Steeds weer. Ik kan geen plannen maken voor de toekomst. Ik maak me zorgen over de mensen in Oekraïne, die gaan door een donkere tijd', zegt ze.

Aan het einde van dit jaar publiceert RTV Noord een reeks eindejaarsverhalen. Daarin blikken verslaggevers terug op bijzondere verhalen die zij het afgelopen jaar hebben gemaakt. In dit eerste verhaal gaat verslaggever Jeroen Willems terug naar een Oekraïens gezin dat naar Groningen is gekomen om de oorlog in eigen land te ontvluchten.

Antje Diertens helpt het gezin vooral met praktische zaken en ziet soms met lede ogen aan hoe moeilijk het gezin het heeft. Gelukkig was er eind september een keer goed nieuws voor het gezin. Vader Serge Kolisnyk kon een paar dagen overkomen naar Groningen.

'Het was geweldig. We haalden hem op van het station in Groningen. Ik zag hem het eerst en voelde me net Robert ten Brink', lacht Antje.

Tanya: 'Toen Boris thuiskwam van school was mijn man boven. Toen Antje dat tegen hem zei, vloog hij naar boven en sprong hij boven op zijn vader. Dat was een heel mooi moment.'

Al bijna tien maanden woont de familie Kolisnyk bij Diertens en haar man op de zolderverdieping en er lijkt nog niet snel een einde aan te komen. 'Het is niet gemakkelijk, maar het brengt ook heel veel vrolijkheid', zegt Diertens.

'Het brengt wel de oorlog ook in je huis. Dat is niet fijn, maar het maakt ook wel dat je er bij stilstaat hoe goed je het hier hebt en hoe blij wij mogen zijn met onze democratie.'

Ondanks alle zorgen over de situatie in Oekraïne proberen ze er in huize Diertens toch een gezellige tijd van te maken. Samen hebben ze de kerstboom opgezet en op tweede kerstdag gaan ze er samen een mooie dag van maken.

'Onze president zei dat we een kerstboom nodig hebben. Het is een moeilijke en donkere tijd en ook al is het maar een kleine boom en zonder licht, we hebben een kerstboom nodig. Oud en nieuw moeten we vieren en we moeten hoop houden voor de toekomst', besluit Tanya.