Pekelder Bert Beikes (51) gaat loodzware marathon lopen: 'Droom die uitkomt'

Bert Beikes in actie
Bert Beikes in actie © Eigen foto
U en ik moeten er vast niet aan denken, maar Bert Beikes uit Oude Pekela kijkt er reikhalzend naar uit: het lopen van zo'n 250 kilometer, bij een graadje of 50, door de Sahara-woestijn in Marokko. Marathon des Sables, heet het evenement. Het is voor de 51-jarige ultraloper een droom die in april in vervulling zal gaan.
Pekelder Beikes was niet altijd een loopfreak. Zeven jaar geleden was hij zelfs nog een kilo of 35 te zwaar. '109 kilootjes woog ik toen, in 2016', bekent hij. Beikes hield van lekker eten en drinken ('Nog steeds trouwens'), en rookte er nog regelmatig een shaggie bij ook. Maar dat veranderde toen hij op tv Tom Waes de Marathon des Sables zag lopen.
'De zwaarste marathon ter wereld, zei Waes. Dat ga ik ook doen, zei ik tegen m'n vriendin, hoewel ik op dat moment nog nooit een meter had gelopen. Ze begon smakelijk te lachen, maar ik zei: wacht jij maar af!'
'Het wordt een mentale strijd'

Besmet met het hardloopvirus

Beikes voegde de daad bij het woord. Het bier bleef staan, het menu werd gezonder en hij raakte besmet met het hardloopvirus. Steeds een beetje verder. 'De knop ging om', zegt Beikes. 'Sporten, gezond eten. Nog meer sporten, nog gezonder eten. Ik kwam terecht in een cirkel waar ik nog niet weer uit ben gekomen.'
Inmiddels mag hij zich dus ultraloper noemen. Zo liep hij tijdens de pandemie binnen 24 uur 135 kilometer voor de kankerafdeling van het UMCG, en voltooide hij in Limburg al twee keer een 24 uurs obstacle run. Tweeënhalf jaar geleden had hij het plan om binnen een etmaal 188 keer de Kardingebult in Stad op en af te gaan, al draaide die poging op niets uit.
'In het tweede uur kon ik al niks meer eten. Ik werd zó beroerd', vertelde Beikes. 'Dat was een foutje toen', zegt hij nu. 'Ik was 's ochtends nog gaan werken, en had vervolgens wat te snel gegeten. Had ik niet moeten doen.'
De organisatie zorgt onderweg voor water en medische zorg, de rest moet je zelf meeslepen
Bert Beikes - ultraloper
Eigenlijk zou hij al meedoen aan de editie van 2020, maar toen gooide corona roet in het eten. IJs en weder dienende gaat het over een kleine drie maanden dan echt gebeuren. Op 19 april stapt hij op het vliegtuig richting Marokko, twee dagen later gaat de Marathon des Sables van start.
'De zwaarte marathon ter wereld, zeggen ze dus, maar er zijn er nog wel een paar hoor. Ik zet 'm in de top tien van zwaarste marathons.' Behalve Beikes doen er straks vanaf 21 april trouwens nog 23 Nederlanders mee.
Bert Beikes heeft er zin in
Bert Beikes heeft er zin in © Eigen foto

Alles zelf regelen

'Dat is nog een heel gedoe om mee te mogen doen', zegt hij. 'Je moet alles zelf regelen. Tickets, hotel, noem maar op.' Op 19 april slaapt hij in Essaouira in het zuiden van Marokko nog een nachtje in een hotel. 'Samen met die 1199 andere deelnemers krijg je een routeboek en kompas in handen gedrukt. De organisatie zorgt voor tenten, medische zorg en water onderweg, verder moet je alles zelf meeslepen', legt hij uit.
Op de eerste vier dagen wordt er per dag dertig à veertig kilometer gelopen, op dag vijf volgt vermoedelijk een langere afstand. Daarna is er een rustdag, waarna de marathon wordt afgesloten met een 'kort loopje'.
Het wordt anders dan hij gewend is, beseft Beikes. 'De ondergrond is mul zand of rots. Er is ook veel hoogteverschil. En dan die hitte natuurlijk. Waarbij je alles wat je die week nodig hebt ook nog eens meedraagt in een rugzak. Dat maakt het moeilijker.' En tegelijker ook mooier, voegt hij er meteen aan toe. Een echte uitdaging, zegt hij.
Op die extreme hitte is eigenlijk niet te trainen
Bert Beikes
Ze starten om vaak rond 07.00 's ochtends. De gemiddelde loper komt net voor het heetst van de dag binnen, het kan dan 40 graden zijn. Hoe hij traint voor de extreme hitte die hem straks te wachten staat? 'Dat kan eigenlijk niet, al heb je op de VU in Amsterdam en bij de KNVB in Zeist wel een warmtekamer waar dat zou kunnen. Maar die zitten altijd vol. Ik maak dus gewoon veel kilometers, ook met rugzak. Veel fitness erbij, zodat m'n buik, rug en schouders nog wat sterker worden. En ik zwem ook veel.'
Beikes schaart zichzelf niet bij de kanshebbers. 'Welnee jong, als je dat deelnemersveld ziet! Daar staan allemaal echte toppers aan de start. Ik heb maar één doel en dat is finishen. En of ik nou 1199ste, 1127ste of 700ste word, dat maakt me niet uit.'

Beetje geluk met blaren

Beikes gaat er wel vanuit dat hij de eindstreep haalt. 'Al moet je altijd afwachten hoe je vaart met blaren. Daar moet je wat geluk bij hebben. En je wilt je eten kunnen binnenhouden, want dat is natuurlijk wel je brandstof. Ik denk altijd maar zo: als een ander het kan, dan kan ik het ook.'
Overigens heeft Beikes besloten zijn hardloopdroom te koppelen aan een goed doel. Voor de Wensambulance Noord-Nederland hoopt hij zoveel mogelijk geld op te halen. 'Bij de Wensambulance is ál het geld goed besteed. Er blijft niks aan de strijkstok hangen', besluit hij.
Beeld uit een vorige editie van de Marathon des Sables: