Versterking van winkels geeft stress, maar ook voldoening: 'We maken er wat moois van'

Janet Gorter loopt door een smal gangetje richting het magazijn. ‘Het is een beetje kruipie sluipie. Het is erg krap’, zegt de vrijwilliger van de Wereldwinkel. Het gangetje komt uit in een hok van twee bij twee meter. ‘Dit is waar we koffie zetten, de voorraad hebben, oud papier opslaan én de administratie bewaren. Je ziet dat het te klein is.’

De Wereldwinkel zit sinds 1 maart vorig jaar een wisselwinkel. In het tijdelijke gebouw in het centrum is ruimte voor twee winkels: een grote en een kleine. De Wereldwinkel moet het doen met de kleine ruimte.

Het is zo klein, dat voorzitter Martijn Pot besloten heeft de webshop gedurende de versterking te sluiten. Er is niet genoeg ruimte voor de voorraad van de winkel én de webshop. ‘Er is wel eens wat besteld wat we niet meer hadden. Dat overkomt je twee keer en dan denk je: we stoppen ermee.’

Toch blijven de opbrengsten goed. De centrale ligging van de wisselwinkel maakt de gederfde inkomsten van de webshop vrijwel goed. ‘We zitten hier op een goede locatie. Mensen weten ons beter te vinden, dus daar zijn we heel blij mee.’

Op steenworpafstand wordt er druk gewerkt aan de versterking van het nieuwe pand van de winkel. Voorzitter Martijn Pot van stichting Wereldwinkel heeft er zijn handen vol aan. ‘Je hebt er een halve baan bij, ik wist niet dat er zoveel verschillende instanties met zoveel verschillende afdelingen waren.’

Zo is Pot al maanden bezig om onkosten rond de versterking vergoed te krijgen. ‘We hebben met de verhuizing heel veel kosten gemaakt. Dat moeten we vergoed krijgen. De declaratie is in april ingediend en nog steeds niet betaald. Dat geld hebben we wel nodig bij de verbouwing.’

Het frustreert de ondernemer, die niet snapt dat het zo lang moet duren. ‘Ik vind niet dat het op deze manier zou moeten gaan. Het gaat om de winkeliers en de mensen die er wonen. Eigenlijk vind ik dat organisaties zich daarop moeten aanpassen, in plaats van wij aan hen.’

‘Welkom in de kleinste muziekwinkel ter wereld’, zegt Ger Warink terwijl hij de deur van zijn tijdelijke zaak opent. ‘Klein maar fijn. Hier gaan we de komende tijd de instrumenten verkopen.’

Warink is begin vorig jaar uit de wisselwinkel vertrokken. Niet omdat zijn eigen winkel al klaar was, maar omdat de Wereldwinkel erin moest. Er was geen alternatief voor hem geregeld. ‘Daar stond ik, op straat. De winkel moest dicht en dat heb ik toen maar gedaan.’

De onzekerheid en het gedoe zorgden voor stress. ‘Inmiddels ben ik hartpatiënt geworden’, zegt Warink. ‘Op een gegeven moment kreeg ik een aanval en kwam ik in het ziekenhuis terecht. De cardioloog zei: geen stress, stress is killing.’

Inmiddels is er een alternatief voor Warinks winkel gevonden. Tegenover zijn eigen pand staat een monumentale villa. Daar woont én werkt hij nu. ‘Je hebt niet echt aanloop, want je zit ver van de straat. Mensen moeten de oprijlaan op, dus je hebt geen impulsaankopen van voorbijgangers.’

Hij hoopt volgend jaar voor het laatst te verhuizen. Dit keer naar zijn eigen, versterkte winkel en woonhuis. ‘Je voelt je net een soort zigeuner in je eigen dorp. Dus het zou mooi zijn als ik weer terug kon.’

‘Pas op waar je loopt hoor.’ Martijn Pot en Janet Gorter duwen een oranje afdekzeil opzij en stappen de toekomstige Wereldwinkel in. Er wordt geschilderd, getimmerd en gezaagd. ‘Hier is een stalen balk in gelegd’, wijst Pot. ‘Dat zorgt voor heel veel stevigheid.’

Pot wandelt door het gebouw en vertelt trots over de bijzonderheden. ‘We zijn het plafond aan het herstellen. Wat blijkt nou: vroeger was het plafond zwart geschilderd. Bij de sloop waren we daar niet op verdacht. We willen het weer in dezelfde kleur terug laten brengen, dus komen er weer zwarte planken tegenaan.’

In het toilet is een oude muur bloot komen te liggen. ‘Dit was voorheen de buitenmuur en we hebben het weten te behouden. Als je straks als bezoeker naar het toilet gaat, dan staat de historie naast je.’

Bijzondere ramen, oude balken, originele bakstenen. Als Pot erover vertelt, beginnen zijn ogen te glinsteren. ‘Het vraagt heel veel energie, want je moet het allemaal naast je gewone werk doen. Maar we kunnen er wel samen met de aannemers en installateurs wat moois van maken. En dat houdt je wel op de been.’

Op 1 april hopen de vrijwilligers van de Wereldwinkel hun nieuwe zaak te kunnen openen. ‘Het is een vernieuwd en versterkt pand, maar de historie kom je op allerlei plekken tegen. Hier kunnen we straks minstens weer dertig jaar mee vooruit.’ Deze en volgende maand begint de versterking van vijf andere panden in het centrum van Loppersum.