Deze dag: Een ouderwetse winter
18 februari 2023, 08:30 • 3 minuten leestijd
Een ongekend hevige en langdurige sneeuwstorm de avond tevoren, maakte dat automobilisten op de vierbaansweg van Groningen naar de Punt de afslag Haren niet konden vinden. Bezoekers van de ‘Wiener Eisrevue’ in de Martinihal zochten na afloop uren naar hun auto, die onder een dik pak sneeuw verborgen lag. Op deze dag, 18 februari 1970, is het volop winter.
Om half zeven in de ochtend rukken de eerste ploegen uit. De sneeuwschuiven worden ingezet. Zestien voertuigen ‘zwoegden voort, in hun pogingen de gevolgen van de sneeuwstorm de baas te worden'. Op deze dag is het alle hens aan dek. De ‘Koninklijke Zoutindustrie’ in Hengelo waarschuwt: levertijden voor strooizout zijn opgelopen tot drie weken.
Die winter van 1970 begon relatief warm. Tussen december en februari veranderde dat: alle vaarwegen bevroren, met uitzondering van de grote rivieren. In totaal werden 88 vorstdagen (temperatuur onder 0 graden) en 18 ijsdagen (de vorst houdt de hele dag aan) gemeten. Het was een van de koudste winters ooit. Aan de temperatuur lag het niet, maar de grote hoeveelheid sneeuw die viel maakte een Elfstedentocht onmogelijk.
Gemiddeld kwam het die winter tot 69 sneeuwdagen. Die niet leken op te houden. Want op 12 april lag er in de stad Groningen na meer dan twaalf uur (lichte) sneeuwval, ongeveer vijf centimeter. Op deze dag, bijna twee maanden eerder, probeerden de sneeuwschuiven de wegen zo goed mogelijk begaanbaar te maken.
Reinigingsdirecteur Hoek hoopte daarbij vurig dat de dooi aanstaande was: ‘als die schoongeveegde wegen gaan opvriezen zal er weer gestrooid moeten worden en dat kunnen we hooguit nog zeven of acht keer doen voor we door de voorraad heen zijn.’ Er is uiteraard nieuw zout besteld, maar de ‘gekwelde mensen’ van de zoutfabriek in Delfzijl kunnen niet zeggen, wanneer er weer iets beschikbaar komt.
Het Nieuwsblad van het Noorden probeert intussen bij de Groninger burger de moed er in te houden en kopt: ‘Spiegelglad en dikke bergen sneeuw maar… Het einde is in zicht.’ Forse dooi is in aantocht, zo is te lezen, vanwege een krachtige westelijke stroming boven de oceaan. Op de korte termijn is het narigheid troef. Vooral op de weg.
Opmerkelijk is de situatie op het spoor. Zeker, er is sprake van vertraging op de meeste lijnen. Maar die bedraagt hooguit een kwartier, met name op Groningen-Delfzijl en Groningen-Roodeschool. In de loop van die dag lopen de treinen de achterstand al in. Wat een luxe, vergeleken met de toestand elders in Europa.
De sneeuwval veroorzaakt chaos en ongelukken in Frankrijk, Engeland en Italië. Daar is de Lagune van Venetië dichtgevroren. In Engeland zijn de meeste wegen onberijdbaar. Duizenden automobilisten laten hun voertuig achter in de sneeuw. We hebben hier flink wat overlast, maar die is hanteerbaar op deze 18e februari.
Een depressiekern en een ‘straalstroom in de hogere luchtlagen’ zijn twee poten, die onder de zetel van Koning Winter zijn weggezaagd. Nog even doorbijten en dan is het ergste voorbij, verzekert de weerkundig medewerker van de krant. Wat een winter.
