Bureau Steinfort: chemische castratie

Bernard kan zich namelijk niet beheersen. Hij laat, als het even kan, zijn geslachtsdeel zien. Ongevraagd, aan argeloze voorbijgangers. Het liefst aan kleine kinderen.

Na jaren van vallen en opstaan lijkt de rijschoolhouder uit Veendam eindelijk op de goede weg. Lijkt. Want een paar weken geleden wordt hij opnieuw opgepakt. Hij heeft een terugval gehad, en niet zo'n kleintje ook. Bernard bekent dat hij tientallen jonge kinderen in onder andere Emmen, Hoogeveen en Leeuwarden heeft meegelokt. En zich voor hun ogen
heeft afgetrokken. Er liggen inmiddels twintig aangiften. En daar blijft het waarschijnlijk niet bij.

Wie de literatuur er op naslaat, leert dat een kinderlokker niet altijd seksuele bedoelingen heeft. Soms kiest hij voor de 'vriendschap' van een kind uit onvermogen om relaties met volwassenen aan te gaan. Of omdat hij bijvoorbeeld getraumatiseerd is door het overlijden van een eigen kind.

Maar Bernard wordt puur door lust gedreven. Het bevredigen van seksuele verlangens staat voorop. Volgens de politie komt het ook tot 'handtastelijkheden' met de kinderen. Van aanranding of seksueel misbruik zou geen sprake zijn. Bernard verklaarde er zelf het volgende over. 'Ik voel me minderwaardig, ben onzeker. Ik laat op deze manier mijn mannelijkheid zien.'

Voer voor psychiaters. Waarom kan Bernard zich niet beheersen? En gaat hij keer op keer de fout in? Volgens zijn advocaat heeft z'n terugval mogelijk te maken met de naweeën van een scheiding. 'Er is nog steeds geen omgangsregeling voor de kinderen. Daar heeft hij het heel moeilijk mee.' Vast staat dat zijn gedrag vrijwel zeker het gevolg is van een dwangneurose. Een obsessieve stoornis, die niet zomaar te genezen is. Al is er wel een manier om de symptomen te bestrijden. Chemische castratie.

Chemische castratie is in Nederland omstreden. De één ziet het als een inbreuk op de privacy. De ander ziet castratie als hét wondermiddel, dat opgelegd zou moeten worden
aan alle zedendelinquenten. Feit is dat het alleen op vrijwillige basis kan. Uitzonderingen daargelaten. Bij chemische castratie wordt met behulp van medicatie de werking van het hormoon testosteron tegengegaan. De seksuele gevoelens worden tot een minimum
beperkt. Het effect op de bijbehorende gedachten en gedragspatronen is echter beperkt.

Het ministerie van Justitie stelt chemische castratie lange tijd als voorwaarde. Zedendelinquenten, die van overheidswege verpleegd worden, mochten pas resocialiseren
als ze gecastreerd zijn.

En dat is wat Bernard boven het hoofd hangt. Gedwongen behandeling in een tbs-kliniek.
Hij heeft z'n hand dit keer overspeeld. En of hij nu wel of niet chemisch gecastreerd wordt, na vijf eerdere veroordelingen is de tijd van vrijblijvendheid voorbij. Al was het alleen maar om toekomstige slachtoffers in bescherming te nemen.

In Bureau Steinfort werpt misdaadjournalist Peter Steinfort elke woensdag om 20:30 uur een nieuwe blik op de misdaad en politie in Stad en Ommeland.